Πόσες φορές δεν έχουμε πει ατάκες όπως,"η δική σου γλωσσοφαγιά τα φταίει όλα που έπεσα από τις σκάλες","άμα δε με μελέταγες,θα την είχα πάρει τη δουλειά","ξύπνησα στραβά,κάτι κακό θα γίνει σήμερα","έχω λόξυγγα,να δεις που με μελετάει ο πρώην"και άλλα τέτοια;Για να μην πιάσω το θέμα των προλήψεων,"πάτησα την ουρά μιας μαύρης γάτας εκεί που περίμενα το λεωφορείο" ή "έπεσε κρασί στο νυφικό της,σε ένα μήνα θα τρέχει για διαζύγιο", που σκιάζει κάθε μας κίνηση.Ακόμα και το σαβουάρ βιβρ περιέχει κάποιους κανόνες,του στυλ,μην πάρετε ποτέ γαρύφαλλα σε ηθοποιό,είναι σα να του λέτε να σπάσει στα άλήθεια το πόδι του ή αν πάρετε ορχιδέες σε γυναίκα που φλερτάρετε, είναι σα να της λέτε είστε πολύ όμορφη αλλά συνάμα και πολύ αδιάφορη.Καταλαβαίνετε λοιπόν,πως η ζωη των ανθρώπων χρωματίζεται από κάποιους άτυπους κανόνες,αρκετά δυναμικούς όμως για να μας φρενάρουν σε μια μικρή ή μεγάλη μας απόφαση.
Να μην πω ψέματα.Πιστεύω στο κακό μάτι.Και στη γλωσσοφαγιά πιστεύω.Όσο για τη μαύρη γάτα,από προσωπική μου εμπειρία,μάλλον ισχύει η γρουσουζιά της,αρκετή,για να μην αντέχω καμιά γάτα μέσα στην οικεία μου,παρόλο που λατρευω τα ζώα.Λες και φταίνε όλες οι γάτες που η μαύρη της φάρας τους,τους βγήκε κακορίζικη,περνώντας στην ιστορία ως η γάτα που θα σου διαλύσει το σπίτι.Ναι,το κακό το μάτι ή η γρουσουζιά είναι μεγάλο θέμα για να το αγνοήσεις,αλλά μάλλον δεν είναι και τοσο μεγάλο για να το αντιμετωπίσεις με βαριά καρδιά .Να βρεθείς,ας πούμε να ακυρώνεις την πολυπόθητη πτήση στη Νέα Υόρκη,που κατάφερες να κλείσεις πριν έξι μήνες με πεντακόσια ευρώ πήγαινε-έλα, γιατί είδες στον ύπνο σου οτι είχε καταιγίδα δυνατή,που έριξε το αεροπλάνο σου στη θάλασσα ή άλλα τέτοια γραφικά.Η αυτοσυγκράτηση στο κάτω κάτω της γραφής είναι σημαντικο προσόν στον άνθρωπο και τις ιστορίες μας,τις γράφουμε μόνοι μας,όχι η μοίρα μας ή οι κατάρες των άλλων.Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε αυτό θαρρώ,πως τόσο πιο εύκολη θα γίνεται η ζωή μας,ως προς ένα κομμάτι τουλάχιστον.Αυτό που αφορά το ρίξιμο φταιξίματος στους άλλους,άδικο πολλές φορές.
Η Ελένη όμως,δε σκέφτεται έτσι.Η Ελένη πίστεύει πολύ στο κακό το μάτι,όπως και μαμά της η Ζωή,όπως και θεία της Αντιγόνη,όπως και πολύς κόσμος τέλος πάντων.Η Ελένη πιστεύει πως άμα ένας άλλος άνθρωπος σε έχει στη μπούκα,μάλλον πρέπει να κάνεις το σταυρό σου πολλές φορές και να πεις προσευχές.Να κάψεις καρβουνάκια,να στάξεις λάδι σε νερό να δεις μήπως και διαλυθεί.Η Ελένη δε ξέρει πως άμα ζεις με τις προλήψεις,όταν το καλο έρχεται,δεν αισθάνεσαι την αύρα του να μπαίνει στο σπίτι σου και με το τρόπο σου το διώχνεις.
Η Ελένη,κατάφερε επιτέλους να πάρει μία μέρα ρεπό από τη δουλειά της και έτυχε να είναι Δευτέρα."Είσαι πολύ τυχερός άνθρωπος Ελένη",της είπε η φίλη και συνάδελφός της Μαρία,όταν το νέο διέρρευσε στο γραφείο από στόμα σε στόμα και η Ελένη σώπασε.Δεν είχε καμία όρεξη να μάθει γιατί η αντιπαθητικότατη συνάδελφός της,της ξεφούρνιζε τόσο ξαφνικά ένα τέτοιο κοπλιμέντο.Δε της έλεγε ποτέ καλημέρα και είχε παρατηρήσει πως όταν δε την κοίταζε,η Μαρία της έριχνε κοφτερές ματιές και σιγομουρμούριζε κάτι για εκείνη στο τηλέφωνο.Πόσες φορές η Ελένη είχε ρίξει το φταίξιμο στη συνάδελφο Μαρία.Κάηκε το φαγητό,νομίζω πως είμαι έγκυος από το χθεσινό γλέντι,η μαμά μου δε μου μιλάει,έσπασε η πιατέλα από το καλό σερβίτσιο,δε θα πάρω ποτέ προαγωγή,έχασα την πιστωτική μου στο τρένο.Παρόλα αυτά,επέτρεψε στη Μαρία να συνεχίσει αμέτοχη τη σύντομη κουβεντούλα της,λες και οι δυο γυναίκες υπήρξαν φιλενάδες για χρόνια."Κανένα αφεντικό δε δίνει τη Δευτέρα για ρεπό.Κοίτα να το εκμεταλλευτείς αυτό",είπε ξινά και τράβηξε το κορμί της για φωτοτυπίες.
Η Ελένη κατάλαβε.Δεν ήταν φιλοφρόνηση τα λόγια της Μαρίας.Κακοπροαίρετη παρατηρηση ήταν,αλλά δε την ένοιαξε.Εκείνη,μέσα της ήξερε πως η συνάδελφος είχε δίκιο για το περί Δευτέρας παύλα ρεπό και θα έκανε τα πάντα για να οργανώσει μία υπέροχη ημέρα,που θα τη θυμότανε για πολύ καιρό και αυτή και η Μαρία.Ποτέ βέβαια δεν κατάλαβε γιατί το αφεντικό,αποφάσισε αυτοβούλως να της δώσει ρεπό Δευτεριάτικα,αλλά το θέμα για την Ελένη,ξεκινούσε και τελείωνε σε αυτή την ερώτηση και ίσως για πρώτη φορά στη ζωή της,άφηνε απέξω τις κακόβουλες αρνητικές σκέψεις.
Κάποτε το ΣαββατοΚύριακο πέρασε και ήρθε επιτέλους η πολυπόθητη Δευτέρα.Πρώτο μέλημα υπήρξε ο βουβός ήχος του αντιπαθητικότατου ξυπνητηριού.Αποστολή εξετελέσθη.Το μηχάνημα κόκορας δε χτύπησε ποτέ και η Ελένη,μπόρεσε επιτέλους να χορτάσει τον ύπνο της.Λίγο πριν τη μία το μεσημέρι,πετάχτηκε από το ζεστό κρεβάτι της σαν ελατήριο και με βρισιές,κατευθύνθηκε προς το μπάνιο. Είχε σκοπό το πρωινό της να το χαλαλήσει επιτέλους στη συνδρομή γυμναστηρίου που τόσο καιρό πλήρωνε χωρίς λόγο,αλλά τελικώς,αυτό το σχέδιο,έδειχνε να ναυαγεί."Δεν πειράζει",είπε ηττημένη μετά από λίγο και κατευθύνθηκε στην κουζίνα για πρωινό.Η όρεξη της κόπηκε όταν είδε από το παράθυρό της τον ήλιο να μη λάμπει και ένα κακομούτσουνο σύννεφο να της κρύβει το φως και θυμήθηκε το κακό μάτι της Μαρίας.Νηστική,μπήκε στην μπανιέρα της και έκανε ένα καυτό μπάνιο.Όταν χαλάρωσε,με περισσότερη λογική πια στο κεφάλι της,σκέφτηκε πως είναι άδικο να αφήσει ένα μαύρο σύννεφο,την κατάρρα της συνάδελφου και ένα κοιμισμένο πρωινό να της χαλάσει τα σχέδια και κατέστρωσε με ευβλάβεια την υπόλοιπη ημέρα της.
Είχε έρθει επιτέλους η ώρα να κάνει κάποια ψώνια στο εμπορικό κέντρο που βρισκόταν δυο στάσεις κάτω από το σπίτι της και που σπάνια επισκεπτόταν,λες και τους χώριζε τεράστια απόσταση.Σήμερα δε την ενδιέφερε να κοιταχτεί στον καθρέφτη.Μέρες τώρα κάλυπτε τα σημάδια του προσώπου της με δειγματάκια από κονσίλερ,τώρα δεν υπήρχε λόγος να παιδευτεί ζουλώντας εκείνο το σωληνάριο και ένοιωσε την καρδιά της να χτυπάει δυνατά που επιτέλους έβρισκε λίγο χρόνο να αγοράσει το αγαπημένο της κραγιόν που έφτανε εδώ και μέρες στο τέλος του και η Ελένη χωρίς το αγαπημένο της κραγιόν δεν έκανε βήμα.Σήμερα όμως,μπορούσε και χωρίς αυτό."Ποιος θα με δει;",μονολόγησε και έβαλε στα γρήγορα μια μπλε φόρμα και ένα ένα αραχνούφαντο φανελάκι."Δυο ωρίτσες θα κάνω στα μαγαζιά και θα γυρίσω",είπε στον εαυτό της και τράβηξε όλα τα μαλλιά της προς τα πίσω,στριμώχνοντάς τα σε μια κολλημένη αλογοουρά.Η Ελένη,δεν πρόσεξε ποτέ οτι βρέχει ή δεν έδωσε την πρέπουσα σημασία τέλος πάντων και βγήκε στους δρόμους ανέμελη,ξεχνώντας πίσω της,και το κινητό και τα κλειδιά της.Μέχρι και την ώρα που θα επέστρεφε και πάλι σπίτι της,δε θα το παρατηρούσε,οπότε για τώρα,δεν είχε κανέναν να κατηγορήσει για την γκαντεμιά που φύσαγε με μένος προς τα πάνω της.Για την ώρα ήταν ευτυχής που θα πήγαινε στα μαγαζιά και τυχερή για το ρεπό της Δευτέρας.
Λίγα λεπτά αργότερα,έφτανε στο μετρό κοντά στο σπίτι της και ένοιωσε το αίμα να της πνίγει το μυαλό όταν μετά λύπης διαπίστωσε,οτι το μετρό σήμερα είχε κατεβάσει ρολά."Καημένη Ελένη,που πας χωρίς αυτοκίνητο σε αυτή την πόλη;",είπε δυνατά και απεγνωσμένα και μια κυρία με σακούλα στο κεφάλι,περαστική,έκανε το σταυρό της.Όχι για την ίδια.Για την Ελένη.Χωρίς δεύτερη σκέψη και αφού η βροχή δυνάμωνε,η Ελένη δεν πίστευε στην κακή της τύχη και στη μούντζα που έφαγε και τρέχοντας,χώθηκε σαν ποντικός στο πρώτο ταξί που περνούσε από μπροστά της.Λαχανιασμένη και με τα μαλλιά της να στάζουνε νερά σα σφουγγαρίστρα κακής νοικοκυράς σχεδόν έβαλε τις φωνές στον οδηγό."Στο εμπορικό κέντρο,στο εμπορικό κέντρο".Το ταξί ξεκίνησε,δεν είχε και άλλη επιλογή και η Ελένη δεν πήρε ποτέ χαμπάρι,οτι είχε σχεδόν καθίσει επάνω στον διπλανό της,μουσκεύοντας ταυτόχρονα την πανάκριβη καμπαρντίνα του.Εκείνος δεν έφερε αντίρρηση στην αγαρμποσύνη της κοπέλας,μάλλον τη δικαιολόγησε,ίσως να του άρεσε και λιγάκι και της είπε,"και εσείς εκεί πηγαίνετε;",προφανώς για να πιαστεί από κάπου η κουβέντα ή γιατί θεώρησε πως θα ήταν υπέρογκα άκομψο να της πει,"μανταμ μου καταστρέφετε την μπέρμπερι καμπαρντίνα μου".
Προς Θεού!Όταν ένας άνθρωπος μας πιάνει την κουβέντα καλοπροαίρετα,το "α,χα",δεν ενδείκνυται ως πρώτη απάντηση.Η Ελένη ευτυχώς το κατάπιε και με μια γρήγορη κίνηση,γύρισε το κεφάλι της κατά πάνω του,χτυπώντας σχεδόν το μάγουλό του με τη νωπή αλογοουρά της.Και πάλι προς θεού!Όταν απέναντί σας,δίπλα σας,πάνω σας,κάτω σας,γύρω σας,βρίσκεται ένας σωσίας του Τζωρτζ Κλούνεϊ,είναι λάθος να κατεβάζετε το σαγόνι μέχρι και τα Τάρταρα και να πετάτε τη γλώσσα έξω σα τον Ντόναλντ Ντακ.Καλό θα ήταν,να συγκρατήσετε λιγάκι τον εαυτό σας και να σκεφτειτε πως αυτή,ίσως να είναι η μοναδική σας ευκαιρία να ζήσετε και εσείς όπως οι movie stars.Μέρα με βροχή,σε μια πόλη,σε ένα ταξί,ένας ωραίος άντρας,μοσχομυρωδάτος που μόλις βγήκε από φωτογράφηση του Νιτρο,δε σου συμβαίνει και κάθε μέρα.Η κατάρα της Μαρίας;Παρελθόν;Το ρεπό της Δευτέρας;Υπέροχο."Εξάλλου",σκέφτηκε η Ελένη πριν απαντήσει,"οι άντρες εκτιμούν τις γυναίκες που αφήνουν το μακιγιάζ τους στην άκρη" και χαμογέλασε.Λάθος.Δεν έχεις δικαίωμα να χαμογελάς όταν εκτίθεσαι σε έναν άντρα πριν καν υπάρξει ραντεβού μαζί του.Τα τρία σπυράκια σου στο μέτωπο,καλό είναι να τα κρατήσεις για τον εαυτό σου,άντε και για καμιά φίλη σου,όταν θα λέτε τον καημό σας για τις σοκολάτες που τσακίζατε παρέα πριν μια βδομάδα.Σε έναν επίγειο θεό,συστήνεσαι και εσύ ως κάτι ανάλογο και δε του αποκαλύπτεις ποτέ οτι στα αλήθεια μέσα σου κρύβεις μια νοικοκυρά σε απόγνωση που τα βράδια του Σαββάτου βάζει τρία πλυντήρια στη σειρά."Ναι,εκεί πάω"του απαντάει μετά από λίγο και μουτρώνει.Η Κοκό Σανελ το έλεγε πως ποτέ δε βγαίνεις στο δρόμο απεριποίητη.Λίγο να την άκουγες...Ίσως αυτός που θα συναντήσεις,να είναι το επόμενο ραντεβού σου,συμπλήρωνε.Η Κοκό Σανέλ δεν ήταν καμιά τυχαία.
Η Ελένη τώρα καταπίνει τη γλώσσα της και σκέφτεται πως θα μπορούσε τουλάχιστον να είχε βάλει λίγο από το αγαπημένο της κραγιόν.Παρόλα αυτά,μερικές φορές,οι άντρες σκέφτονται παράλογα,περίεργα,αψυχολόγητα και σου προτείνουν από το πουθενά να περάσετε κάποιες ώρες μαζί τους και ας πρόσεξαν εκείνα τα τρία κόκκινα σπυράκια στο κούτελο."Έλεγα μήπως ήθελες να πάμε για έναν καφέ μετά τα ψώνια σου φυσικά",τον άκουσε να της λέει και πήρε θάρρος."Όμορφη που είναι η ζωή",έβαλε τότε με το μυαλό της η Ελένη και χαμογέλασε.Δεν άργησε να απαντήσει και φυσικά η απάντηση ήταν θετική.
Την ίδια Δευτέρα,χιλιάδες άνθρωποι ζούσαν και αυτοί το πρωινό της Δευτέρας,άλλοι διασκεδαστικά,άλλοι λιγότερο διασκεδαστικά,περιμένοντας πως η μέρα τους,με το πέρας της,θα μεταμορφωθεί ξαφνικά σε παραμύθι.Η παραπάνω ιστορία ίσως να μην είναι πολύ φανταστική για να γίνει αληθινή, ίσως πραγματικά συμβαίνει,αρκεί να πιστέψεις σε αυτά που θέλεις να σου συμβούν.Γύρω μας πια υπάρχει πολλή σκόνη από αυτά που διαδραματίζονται κάθε μέρα,και παρόλο που ποτέ μου δεν αγάπησα τη βροχή,σήμερα είπα πως ήρθε την κατάλληλη ημέρα για να καθαρίσει λίγο το τοπίο.Μετά τη βροχή,ο ουρανός είναι πραγματικά γαλανός και πόσο όμορφος φαντάζει στο φυσικό του χρώμα.
Η Ελένη της ιστορίας,πίστεψε πως η Μαρία ήταν ένας μικρός ροκανιστής της καλοτυχίας της και μπορει όντως να ήταν,αλλά μόλις της συνέβη κάτι διαφορετικό,διέγραψε όλο της το παρελθόν και δέχθηκε μια νέα πρόκληση που της συστηνόταν από την αρχή.Αν περιμένεις κάτι,θα έρθει.Αν το κυνηγάς,δε θα το πιάσεις ποτέ.Και αν τελικά έρθει και δεν είσαι έτοιμος,εκεί χρειάζεται το χιούμορ και η ταπεινότητα για να το σώσεις.Και αν πέρασε η Δευτέρα,τι πειράζει;Στο ξεκίνημα της εβδομάδας δε βρισκόμαστε ακόμα;Αύριο ξημερώνει μια καλύτερη ημέρα.Καλή εβδομάδα και χαμογέλα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου